System rodzinkowy jest systemem wychowania wypracowanym przez Matkę Wincentę. Według tego systemu zakład ma być Domem i dlatego dzieli się na rodzinki. W rodzince dzieci śpią, spożywają posiłki, bawią się, pracują oraz przeżywają różne uroczystości.
„Naczelnym naszym zadaniem jest stworzenie w miejscach pracy atmosfery domu rodzinnego, przenikniętej miłością na wzór rodziny naturalnej. Jedynym bowiem sposobem trafiania do dusz jest miłość”.
„Dziecko, które u nas przebywa, ma być nie tylko karmione ale i wychowywane”.
„Dziecko nie może być traktowane jak sprzęt, ono jest OSOBĄ”.
/myśli Matki Wincenty/
Każda rodzinka ma swoje wydzielone mieszkanie. Dziecko w niej przebywające spełnia określoną, ważną dla siebie rolę. W rodzince pamięta się o imieninach czy urodzinach wychowanka. Bardzo uroczyście obchodzone jest Święto Patrona Rodzinki – to takie IMIENINY całej Rodzinki. Wszystkie osoby w naszym Domu mają swoje własne ubrania, obuwie oraz pościel. Mają też swoje ulubione książki, filmy czy zabawki. Wyrabia się przez to poczucie własności i poszanowania rzeczy danych do użytku. W każdej Rodzince są stałe panie i siostry opiekunki. Osoby z upośledzeniem umysłowym są bardzo emocjonalnie związane z tymi osobami.
Od Rodzinki zależy otwartość poznawcza dziecka, poczucie siły i odwagi, dobre samopoczucie i zaradność społeczna. Zadaniem systemu rodzinkowego jest stworzenie takich warunków, aby można było odkryć możliwości każdego dziecka oraz pozwolić im się rozwinąć. Rodzinka daje naszym podopiecznym poczucie bezpieczeństwa; zaspokaja ich potrzebę przynależności, miłości i szacunku.